KOKULAR....BİR ZAMANLAR....

Bir kokunun sizi alıp çok uzak diyarlara götürdüğü oldu mu hiç?Muhtemelen olmuştur.

Kokuların beynimizde bıraktığı izler silinmezmiş.Sonuna kadar katılıyorum.

İlkokul zamanlarım.Evimizin önünde ki bahçe de bir an kendimi görüyorum.Kısacık.Sardunya kokluyorum ama hiç sevmiyorum.

Yerini bir türlü hatırlayamadığım bir evin önünden geçerken aklıma kazınmış bir koku.Sadece yürüyorum.Kısa bir an yine.Yasemin kokusu duyuyorum.Hanımeli mi demeliyim yoksa?

İğde ağacı kokusu;çocukluğumun ilk 6-7 yılını geçirdiğim kirada oturduğumuz evin bahçesi demek.Gerçekten orada iğde ağacı var mıydı bilmiyorum ama ben bunu hep böyle hatırlıyorum.Mutluyum.

Kış günü.Kar yağmış.Küçük bir kuş bulmuş annem evin önünde.Semelenmiş.Yeşil sepetim var koluma takmalık.Kızkardeşimin de.İçine yatak yapıyoruz kumaş parçalarından.Sanırım kardeşimin sepeti yatak oluyor.E daha küçük diye.Çok üşümüş kuşumuz,yatırıyoruz.Yattı mı bilmiyorum ama sıcacık evde öldüğünü biliyorum ve sobanın üzerinde kaynayan bir tencere mısır tanesinin kokusunu o vakit duyuyorum.Haşlanmış mısır kokusu her zaman beni karlı bir pencere önüne götürür.Nerede olursam olayım.Üzülürüm.

Hatta ne vakit pis bir koku duysam aklıma zahmetli Toros yolculuklarımın köhne otogarları geliyor gözümün önüme.Basma fistanlı bir kadın gece karanlığında çocuğunu helaya götürmekle meşgul hep o vakitlerde..Bu arada başım cama dayalı.Tiksiniyorum.

Mazinizin;kilitli sandıklarda saklı o kadar çok anı,anısı var ki.Bir kokuyla bile kilitler açılıyor.O kadar minik bir his bile onları gün yüzüne çıkmaktan alıkoyamıyor.Ve ben bu daldan dala atlayarak mazi turlama seanslarını çok seviyorum.Hatırlamak,yaraları sarmak,ağlamak,arada katılasıya gülmek çok iyi geliyor ruhuma.Naftalin kokusu akça pakça patiskaları günletmeye çıkarıveriyor bir an annem olup.Hüzünleniyorum.


Ne diye mi yazdım bunları.Hiç.İçimden geldi.Yok aslında öyle değil galiba.Zeytinyağı kokusu geldi sanki burnuma.Şimdi mi?Ayvalık pazarındayım....