KADIN...

Sabaha durmuş,gün üstüne düşmüş duru bir su damlasıdır herbiri.Kimi;beline inmiş billur bir ırmak misali lüle lüle saçları,kocaman kalçalarının üzerinde devinen umman.Kara sürmeler çektiği gözlerinde yarım yamalak oynaşan arsız dünya saklı kiminde.Ardından;su gibi yüzünü dönse allı pullu bir orospu hangi kapıdan çıktığı meçhul,giz dolu.Ne geldiği yön,ne gideceği yer belli.Sevmiş,sevda çekmiş,sevişmiş,kahrolmuş,toy kalmış ama kadın kalmış kadınlarımdır onlar benim...

Ben nereden bilirdim ki;yüzünü döndüğünde gözlerinde puslu bir gece misali onlarca erkek pusuda kavruk tenine inat.Oysa yüzünü bana dönmeden ben seni billur sular gibi emsalsiz gördüm.Ne güzel kadındır dedim.Ah be kadınım!!!....Eline düştün mü erkeğin bazen gül,kimi kül,kimi belinde güllü bir basma ve işte böyle küçük memleketimden bile yolu geçeçek körpe bir yosma oluveriyorsun.Onca dil kirine isyan edercesine kutsanmış sular gibi konduğun kabın halini alıyorsun.İtaatkar ama mutluymuş gibi.Yol boyu karşılaştığım bazen yolunda,izinde,bazen yolsuz yordamsız giden kadınlarım;bir durun bakalım size diyorum.Kimin günahı sizde?Kim size sırt çevirdi?Çok mu sevmiştiniz evli bir adamı,zengin bir oğlanı,çulsuz mahalle delikanlısını.Toy yüreğinde"Aşk! Aşk!" diye aradığına işmar eden kadınım;kim senin işmarına hile kattı.Anadan üryan,namussuz bıraktı.Ben senin körpecik ama bir kara çalı gibi diken diken bedeninden göbeğine inmiş memelerinin süt gibi ak,günahsız ve"Akıl bir tetik üstünde heyhat,haberiniz olsun"deyişini duyuyorum,sessizce yanından her geçişimde.Kulağım sen de.Senden duyacağım bir kelimeye hasretim.Ağlamakla,sessiz çığlıklar atmak arasında ki o hassas çizgi de kendine kızıyorsun"Orospusun sen kızım!Orospusun!!!"dedikçe sen hep beni diline gizlediğin sapı acı yeşil yakutlarla bezenmiş hançerinle ta sol göğsümün üzerinden yaralıyorsun.Ölmüyorum.Hep sen aklımın tertemiz mavi sulara kıyısında,gün boyu yolların tozu kiri kaplanmış ayaklarını yıkıyorsun şıpır şıpır.Akça pakça uykulara dalıyor musundur dermansızlıktan?Yoksa gece de rahat yüzü yok mu sana?Sen,kaldırımlarda yün döşeklere atılmış taze bir gelin gibi kıvrılırken yol boyu ve bazen işlek caddelerimde bir çırpıda gözler önüne seriverdiğin kalçalarınla günahkar oluyor musundur?Edepsiz?Namussuz?Acınası bir deli?Zavallı kader kurbanı?Yoksa hayatın ta göbeğinde muhtemelen pervasızca ve seni bu hale koyduğundan belki haberli belki habersiz dolaşan namusluya ibret olayım diye mi dolanıyorsun yalınayak?Kim deli?Sen mi,seni bu hale koyan mı?Kim namuslu sen mi,seni bu halde bırakan mı?

Ben elinde ki ekmeği sokaktaki en kadim dostuyla paylaşan kadını anıyorum.Ben etrafında izbandut gibi heriflerin kol gezdiği kara dolmuşların içinde ki o küçük kadını ve yanında ki su damlasını arıyorum.Ben uzun yolculuklarımın tenha yollarında bir o araba,bir bu araba arasında mekik dokuyan namusu aklında,canı cebinde kadınları yazıyorum.Haddim olmadan...

Ben en namuslu geçinen karşı komşu,uzak bir akrabanın kızı,yan komşunun ablası,arka mahalle kadınının evinde bulamayıp şalvarının içine sıkıştırdığı o minicik namusunun yol boyu,eşkare salınan kadın kalçalarından ne kadar kutsal olduğunun,kimin yalancı,kimin edepsiz,arsız,ar damarı çatlamış olduğunu anlamaya çalışıyorum.Olmuyor.Anlaşılmıyor.Her ne olursa olsun olan benim kadınıma oluyor.El veriyor,döl veriyor ama dilleniyor....Belleniyor....

Kadınım....
Bir hazan yaprağı gibi savrulmayı yeğleme sakın.Üzülürüm...