BEN...HAVVA....DİĞERLERİ....

Derleriz.
Toplarız,pişirir,kotarır,dört yemeği tez vakitte hazırlarız..
Velhasılı....
Portakal kabuğunu atmaz,7 dakikada kek yaparız.
Ve dahası;çay çöpünü çiçeklere dökeriz.
Ve dehası,kırık fincana çiçek ekeriz.

İtinayla banyo ovar,tuvaletlerde biblo severiz.
Ütüleriz,katlarız,yıkar,ovar,siler,süpürür üstüne mükemmel toz alırız.
Faturaları yatırır,eh yırtık,sökükden de anlarız.
Arada örgü örer,balkon şenlendiririz.
Özenle veli toplantılarına iştirak,ödevleri pek bir ciddiyetle kontrol ederiz.
Anaç,evcimen,romantik,melankolik...
Aman canım pek de bir güzeliz.
Yani biz,
kadınkısmı.
Anayız,veliyiz,aşçı,hemşire,öğretmen,
psikolog,ayakçı,hizmetli,manikürcü,pedikürcü,kuaför,
gündelikci,sevgili, anacığım herbirşeyiz.
Bize insan diyen kör olur zaten.
Evin içinde amipiz biz.Amip...Amip...Bu da bilinsin isteriz.

Halbuki bunca işin karşılığı bir kuruş maaş istemeyiz.Sigorta istemeyiz.İş bile istemeyiz.İşimiz başımızdan AŞKındır zaten.

Karın tokluğuna itibar etmeyiz.Herşey aşk tokluğuna.Ötesi yazmaz kitabımızda.Önce aşk.İllaki aşk...İlahi aşk !
Ayol biz deli miyiz?
Bu sahiplenme,bunca yük niye?Ne vakittir bu kadar çok ödevimiz,zor sınavlarımız var?Ne hikmet?Kimin suçu?

Havva'nın.

Ondan beri.O sebep..
Herşey ondan beri.Anamız,dişlemeseydi yasak elmadan,işbirliği yapmasaydı şeytanlapaşa paşa yaşıyor olmayacak mıydık cennetinde?
Ne çamaşır ne bulaşık.
Ne gam,ne kasvet.
Ne yemiş yaprağı,ne iblis.
Ne imtihan,ne çile.
Şırıl şırıl sular,mırıl mırıl sevdalılar.
Herşey sütliman.
Ademgillerle sarmaş dolaş Havvalar..Kavga yok,gürültü yok.Patırtı?O da ne?
Bir çiçek adı mı tomurcuğa durmuş?
Herşey Havva anamız yüzünden.Herşey onun suçu.

Vebali boynuna ne diyeyim.
Ahirete havale ettim.